Το βάρος

Και να λοιπόν που αυτό το βάρος μετριόταν σε κιλά, πολλά κιλά. Το ένιωθα από το πρωί στο στήθος μου. Τα κωλοτσίγαρα είναι, σκέφτηκα. Αλλά δεν ήταν.

Κάποιοι είχαν πετάξει ένα κάρο απωθημένα στην αυλή μου. Κάθε λογής σκουπίδια από αυτά που μαυρίζουν τις ψυχές.

Έτσι γίνεται πάντα. Ψάχνουν θύματα για να φορτώσουν αλλού τη μαυρίλα τους. Δεν την παλεύουν. Στα δύσκολα τους φταίνε πάντα οι άλλοι. Όχι βέβαια οι όμοιοι τους.Όμοιος τον όμοιο αγαπά κι η κοπρά τα λάχανα, λέει μια λαϊκή παροιμία.

Ψάχνουν τα μαύρα πρόβατα, τους εύκολους στόχους και μόλις τους εντοπίσουν βγάζουν τ’ απωθημένα τους, την κακομοιριά τους. Χρησιμοποιούν κάθε πρόσφορο μέσο. Καλοθελητές υπάρχουν πολλοί. Είναι γεμάτη η πόλη.

Δε θεωρώ τον εαυτό μου εύκολο στόχο. Μαύρο πρόβατο είμαι, το παραδέχομαι. 

Κοίταξα με προσοχή τα σκουπίδια. Σε κάποια άλλη συγκυρία θα μπορούσα να τα προσθέσω στη συλλογή μου, σκέφτηκα.

Αλλά δεν θα τους κάνω τη χάρη. Δεν την αξίζουν. Έκλεισα και ξανάνοιξα τα μάτια μου. Τα σκουπίδια είχαν εξαφανιστεί. Είναι μια τεχνική που χρησιμοποιώ χρόνια για να απαλλαγώ από τους δαίμονες μου. Κανονικά θα έπρεπε να ψιθυρίσω κι ένα ξόρκι, αλλά το είχα ξεχάσει.

Τις τελευταίες μέρες ένιωθα το κεφάλι μου στη λαιμητόμο, έτοιμο να αποκεφαλιστεί. Παραδόξως ήταν μια ωραία αίσθηση. Όλα κι όλα. Ο καθένας με τα βίτσια του.

Κοίταξα τον καθρέπτη και του το 'πα: Δε με πειράζει να μου κόψουν το κεφάλι. Άλλωστε το’ χω βαρεθεί. Αλλά τα βάρη άλλων δε σηκώνω.

Την ανημποριά τους δεν αντέχω, τη φτώχεια τους, την ελαφρότητα της καταδίκης.

Ποτέ δε με ενδιέφεραν κλούβια μυαλά σε φάτσες δήθεν πρόσχαρες, κενές από ουσία. Δεν έχουν κάτι να μου πουν. Ποτέ δεν είχαν. Τους ενοχλεί αυτό που δεν καταλαβαίνουν. Στοχοποιούν κάθε τι που τους υπερβαίνει. Μισαλλόδοξοι. Ναρκισσιστές. Καταδικασμένοι σε θάνατο από ανία. Πρωταγωνιστές στη ρουτίνα τους. Χωρίς φαντασία, χωρίς πάθη, προσαρμοσμένοι στις ανάγκες τους. Καθώς πρέπει, κατά τα άλλα…