Κυριακή 30 Ιουνίου 2013

Η κόκκινη τζάγκουαρ


Έρχεται και ξανάρχεται στο μυαλό μου η κόκκινη τζάγκουαρ. Το όνειρο των εφηβικών μου χρόνων. Με αυτήν θα κατακτούσα τον κόσμο. Θα διέσχιζα βουνά και πεδιάδες, πόλεις και χωριά, οδηγώντας ατέλειωτες ώρες στις πέντε ηπείρους . Μια ζωή στο τιμόνι. Και μόλις άρχιζε κάτι να μου γίνεται συνήθεια θα έφευγα για άλλο προορισμό. Εγώ και η τζάγκουαρ. Οι δυο μας σ’ ένα ταξίδι χωρίς τέλος.
Μεγάλωσα πια και συνειδητά δεν οδηγάω,  αλλά η κόκκινη τζάγκουαρ μου λείπει. Τώρα πλέον καταλαβαίνω ότι ήταν η ελευθερία μου συσκευασμένη σε ένα παιδικό όνειρο. Σου το είπα αλλά δεν το κατάλαβες. Αν είχα αυτοκίνητο θα είχα μόνο τζάγκουαρ. Ίσως και να σ’ έπαιρνα μαζί μου…

Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

Το τέλος της συντεχνίας των αχρείων…


Μια συντεχνία αχρείων μας κυβερνά. Διεφθαρμένοι πολιτικοί, επιχειρηματίες και δημοσιογράφοι. Σπείρουν τον πανικό, τον όλεθρο και το φόβο. Τζογάρουν το μέλλον της χώρας, σε μια παρτίδα που είναι χαμένη από χέρι.
Δεν υπολογίζουν τίποτα πια. Γνωρίζουν ότι εναλλακτική λύση γι’ αυτούς δεν υπάρχει. Όταν καταπέσουν οι νόμοι – εκτρώματα που θέσπισαν για να κάνουν το παιχνίδι τους ελεύθερα, η θέση τους θα είναι πίσω από τα κάγκελα της φυλακής…
Παίζουν το τελευταίο τους χαρτί. Γίνονται επικίνδυνοι, επειδή κινδυνεύουν να τα χάσουν όλα! Είναι έτοιμοι να συμμαχήσουν και με το διάβολο, για να σώσουν το τομάρι τους…
Ένα – ένα, τα όπλα τους, όμως,  τελειώνουν. Τα σχέδια τους αποκαλύπτονται.
Η πίεση γίνεται αφόρητη. Όλα κρέμονται από μια κλωστή…
Η συντεχνία των αχρείων που μας κυβερνά μπήκε σε επικίνδυνα μονοπάτια. Είναι εύκολο να κόβεις μισθούς και συντάξεις, να τρομοκρατείς, να σπείρεις τον πανικό, υπό την απειλή της πτώχευσης.   
Το κλείσιμο της ΕΡΤ είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Το θέμα δεν είναι η ΕΡΤ. Ρουφιάνοι και κομματόσκυλα είναι στην πλειοψηφία τους. Πιόνια του συστήματος. Το γνωρίζουν καλά όσοι έχουν ασχοληθεί ελάχιστα με τη δημόσια τηλεόραση. Υπάρχουν και εργάτες, μακριά απ' όλα αυτά. Υπάρχουν και επαγγελματίες που απλά κάνουν τη δουλειά τους. Να μην τα ισοπεδώνουμε όλα....
Το θέμα είναι ο τρόπος που την κλείνουν. Φασιστικός, πρωτόγνωρος για χώρα του δυτικού πολιτισμού. Παίζουν με την ελάχιστη αξιοπρέπεια που μας έχει απομείνει. Δοκιμάζουν τα όριά μας. Η ΕΣΗΕΑ απεργεί. Τα ιδιωτικά κανάλια σιωπούν. Τα ευρωπαϊκά Μέσα Ενημέρωσης αναρωτιούνται τι γίνεται στην Ελλάδα και μιλούν ευθέως για φασιστικές μεθόδους. Παγκόσμια κατακραυγή. Κάτι δεν υπολόγισαν σωστά. Κάτι τους διέφυγε. Ή μήπως κάτι άλλο έχουν στο μυαλό τους;
Μια μικρή – τόση δα – σπίθα χρειάζεται για να ξεκινήσει η πυρκαγιά. Να κάψει ότι σαθρό υπάρχει. Να λυτρωθούμε από αυτή τη σαπίλα. Να αποκαταστήσουμε την εθνική μας αξιοπρέπεια. Να θέσουμε τις βάσεις για ισονομία και αξιοκρατία στο πολύπαθο κράτος. Να γκρεμίσουμε συθέμελα τα τερατουργήματα που έφτιαξαν για να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς τους, ξεκινώντας από την εκπαίδευση. Να επαναπροσδιορίσουμε τους εθνικούς μας στόχους σε όλους τους τομείς. Απαλλαγμένοι από τα σύνδρομα του παρελθόντος. Με πίστη στις δυνάμεις μας. Στη δημιουργικότητα και την οξύνοια του Έλληνα.  
Θα πάρει χρόνο, αλλά το κόστος θα είναι πολύ μικρό σε σχέση με αυτό που μας ετοιμάζουν.  Έχουμε περάσει, πολέμους, χούντες, εμφυλίους και επιβιώσαμε. Δεν θα μας πτοήσει μια συντεχνία αχρείων.
Το τέλος τους είναι κοντά. Το ξέρουν και φοβούνται! Ο φόβος τους διακρίνεται πίσω από κάθε τους ματιά. Πίσω από κάθε λέξη. Είναι μόνοι και απογυμνωμένοι…

Πέμπτη 13 Ιουνίου 2013

Που γαμιέσαι;


Έλα ρε, που γαμιέσαι; Ήταν ο συνήθης χαιρετισμός με κολλητούς, μιλώντας στο κινητό, κυρίως νυκτερινές ώρες. Γαμήσι ήταν για μας το λιώσιμο στα μπαρ, η ρουτίνα, η ελπίδα του απροσδόκητου, η θολούρα του αλκοόλ, το χάσιμο και η φιλοσοφία του κώλου, που μόνο ένας μεθυσμένος μπορεί να αναπτύξει…
Και να που τώρα γαμιέμαι μπροστά σε έναν υπολογιστή. Σωρευμένη μαλακία που μου καίει τον εγκέφαλο, κι από γαμήσι τίποτα. Ούτε καν η παραμικρή προσδοκία ηδονής. Εγκεφαλικός αυνανισμός. Ισοπέδωση των πάντων. Σε μια χώρα που έχει αναγάγει την ξεπέτα σε ιδεολογία. Σε έναν λαό που γεύεται τους καρπούς της ονείρωξής του κι όταν ξυπνήσει το πρωί νιώθει ενοχές.
Εδώ γαμιέμαι σιωπηλά, μοναχικά. Προσπαθώ να το κάνω με αξιοπρέπεια. Ένα γαμήσι είναι μεγάλη υπόθεση. Απαιτεί ερεθισμό των αισθήσεων, καύλα, διαστροφή. 
Πώς να καυλώσεις με τόση ηλιθιότητα γύρω σου;

Σάββατο 8 Ιουνίου 2013

Αγάπη

Με ακούς
το ξέρω
πως μ' ακούς
κάθε χτύπο της καρδιάς μου
κάθε κρυφή μου επιθυμία
κάθε μειλίχια σκέψη
Είσαι πάντα εκεί
όταν σε χρειάζομαι
και κοιτάς χωρίς να βλέπεις
γνωρίζεις χωρίς να θυμάσαι
καταλαβαίνεις
χωρίς να σου εξηγήσει κανείς
Περιπλανιέσαι
στο αέναο σκοτάδι
γελώντας από θλίψη
κλαίγοντας από χαρά
γιατί ξέρεις
Είσαι η αρχέγονη ομορφιά
η ελευθερία, η σοφία και η γνώση
το όνειρο και η ελπίδα
η λογική στο χάος
θύτης και θύμα μαζί
Τραυματισμένη από τις μάχες
παραμορφωμένη από τον πόνο
αγέρωχη, αεικίνητη, ατίθαση
απέραντη, ακλόνητη, άκαμπτη
Είσαι πάντα εκεί
σίγουρη για τη δύναμή σου
χωρίς προκαταλήψεις
τολμηρή και γενναία
χωρίς συμβιβασμούς
χωρίς όρια
σε δέχομαι όπως είσαι
φτάνει που είσαι πάντα εκεί