Αδιαμφισβήτητα η περίοδος της κρίσης που διανύουμε έφερε στην επιφάνεια
και ανέδειξε τη φαυλότητα του πολιτικού συστήματος, την ανικανότητα και την
ιδιοτέλεια των πολιτικών, τη χειραγώγηση της Δικαιοσύνης και κάθε θεσμού που θα
μπορούσε να αρθρώσει λόγο και να καταγγείλει τη νοσηρότητα στις σχέσεις κράτους
– επιχειρηματικότητας – ΜΜΕ για τις οποίες «εφευρέθηκε» ο όρος διαπλοκή, ο
οποίος έκτοτε καθιερώθηκε και χρησιμοποιείται ευρέως.
Έγινε ολοφάνερο ότι το υπάρχον πολιτικό προσωπικό είναι κατώτερο
των περιστάσεων. Μαθημένο στην αλαζονεία και στα προνόμια της εξουσίας,
αδυνατεί να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Οι πολιτικοί εξακολουθούν να
προκαλούν με τις δηλώσεις και τη συμπεριφορά τους, αποκομμένοι από τη σκληρή
καθημερινότητα των πολιτών.
Η κρίση ανέδειξε όμως και τις μεγάλες ευθύνες των πολιτών
που άκριτα και πολλές φορές με ιδιοτέλεια έδωσαν με την ψήφο τους εξουσία σε
φαύλους και ανίκανους πολιτικούς, συμβάλλοντας στην επικράτηση της
αναξιοκρατίας και των πελατειακών σχέσεων, οι οποίες με τη σειρά τους οδήγησαν στη
γιγάντωση της διαφθοράς και της διαπλοκής.
Είναι φυσικό ένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα να «γεννά» και
διεφθαρμένους πολίτες. Ως πρότυπο της εποχής της πλαστής ευδαιμονίας διαμορφώθηκε το λαμόγιο και ως
«μάγκας» ο έχων, άσχετα πως τα απόκτησε. Βαθιά μέσα μας όμως γνωρίζαμε, όλοι. Δεν
υπάρχει Έλληνας που να μην υποψιαζόταν ή να μην έβλεπε τι γινόταν γύρω του. Τις
αρπαχτές, τα λαδώματα, το βόλεμα, τα ρουσφέτια. Όλοι, λίγο – πολύ, είχαμε εμπειρίες άμεσες ή έμμεσες από
τέτοιου είδους συναλλαγές, με το πολιτικό σύστημα και το σύστημα εξουσίας,
γενικότερα.
Και φτάσαμε στο σήμερα. Όπου τα ρουσφέτια και τις
υποσχέσεις, διαδέχτηκαν οι απειλές και τα διλήμματα που σπείρουν πανικό. Με
τους ίδιους ανθρώπους να μας κυβερνούν! Προσπαθούν να διατηρηθούν με νύχια και
με δόντια στην εξουσία, με διπλό στόχο: Από τη μία να σώσουν το τομάρι τους,
καθώς μια ενδεχόμενη ανατροπή του πολιτικού σκηνικού είναι σίγουρο ότι θα τους
φέρει αντιμέτωπους με τη Δικαιοσύνη. Από την άλλη, για να έχουν την ευκαιρία να διαχειριστούν την κρίση. Γιατί και εκεί υπάρχουν ευκαιρίες. Και εκεί υπάρχουν λεφτά. Υποδύονται τους σωτήρες αφού πρώτα οδήγησαν σε ταπείνωση και εξαθλίωση ένα ολόκληρο λαό.
Είναι λοιπόν μια σημαντική περίοδος, όπου το παλιό προσπαθεί
να κρατηθεί στην εξουσία με κάθε μέσο, προκειμένου να προστατέψει το αμαρτωλό
παρελθόν του και να εξασφαλίσει το μέλλον του, ενώ το νέο πάσχει ακόμα από «παιδικές
ασθένειες», θαμπώνεται από την προοπτική της εξουσίας και ταλανίζεται έχοντας
απέναντί του ένα οργανωμένο σύστημα διαπλοκής, που γίνεται επικίνδυνο καθώς
νιώθει το τέλος να έρχεται.
Η στάση που θα κρατήσουν οι πολίτες στις επερχόμενες εκλογές
τόσο για την Τοπική Αυτοδιοίκηση όσο και για το Ευρωκοινοβούλιο θα είναι
καθοριστική για το μέλλον της χώρας. Στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις επικράτησαν
ο λαϊκισμός και τα «διλήμματα», ο φόβος και η σύγχυση, ενώ προέκυψε και το
φαινόμενο της Χρυσής Αυγής ως λανθάνουσα κατακραυγή στο υπάρχον πολιτικό
σύστημα.
Και τώρα τι κάνουμε;
Στις τοπικές εκλογές η απάντηση είναι σχετικά εύκολη. Θα
κληθούμε να ψηφίσουμε την ικανότητα και τη βούληση των υποψηφίων, να στηρίξουμε
το όραμα νέων και άφθαρτων πολιτικών που έχουν αφήσει δείγμα γραφής στα κοινά,
που πάλεψαν μαζί μας για να απαιτήσουμε τα αυτονόητα, που αναδείχθηκαν μέσα από
κινήματα και έδωσαν μάχες ενάντια σε πολιτικές που ευτελίζουν την ανθρώπινη ζωή
και την αξιοπρέπεια, που ύψωσαν τη φωνή τους, ακούγοντας ταυτόχρονα και τη δική
μας φωνή. Υπάρχουν, ευτυχώς ακόμα, πολλοί τέτοιοι άνθρωποι γύρω μας. Στις
μικρές κοινωνίες τους γνωρίζουμε. Ήρθε η ώρα να τους δώσουμε την ευκαιρία να μας δείξουν στην πράξη τι μπορούν να κάνουν.
Στις ευρωπαϊκές εκλογές η απάντησή μας πρέπει να είναι ένα
ηχηρό χαστούκι σε αυτούς που μας οδήγησαν εδώ. Σε αυτούς που με τις πολιτικές
τους ακόμα σήμερα ευνοούν τους λίγους και σπείρουν τον όλεθρο και τη δυστυχία
στους πολλούς
Ήρθε η ώρα να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, ως πολίτες.
