Δεν πάει άλλο!

Δεν πάει άλλο με αυτά τα λαμόγια! Πρέπει να ξεβρομίσει ο τόπος. Κανείς λογικός άνθρωπος δε μπορεί σήμερα να ακούει Βενιζέλο και Σαμαρά, να συναγωνίζονται στο λαϊκισμό, το ψέμα και την υποκρισία.

Κανείς, εκτός από αυτούς που λειτουργούν με ιδιοτελή κριτήρια, από αυτούς που επωφελήθηκαν από την εκτεταμένη διαφθορά και το πελατειακό κράτος.

Ποιος θα πιστέψει πλέον αυτούς που έχουν χάσει κάθε ίχνος αξιοπιστίας! Αυτούς που άλλα νομοθετούν, άλλα λένε και άλλα κάνουν; Αυτούς που επί δεκαετίες κατασπατάλησαν το δημόσιο πλούτο, χρέωσαν τη χώρα με υπέρογκα δάνεια και τώρα υπόσχονται να μας σώσουν από τον κακό τους εαυτό! Αυτούς που εφηύραν τη διαπλοκή, αυτούς που με νόμους και δήθεν εξεταστικές συγκάλυπταν ο ένας τον άλλο, αυτούς που δημιούργησαν το κομματικό κράτος, διορίζοντας, επίορκους, ανίκανους και άχρηστους υπαλλήλους.

Πιστεύει κανείς σήμερα ότι ο μόνος πολιτικός που τα «πήρε» ήταν ο Άκης; Που πήγαν άραγε τα 100 εκατομμύρια € της Siemens; Που πήγαν τα εκατομμύρια των ομολόγων; Τα δισεκατομμύρια των Ολυμπιακών Αγώνων; Ποιοι επένδυσαν στη χρεοκοπία της Ελλάδας; Είναι τυχαίο ότι όλες οι Εξεταστικές κατέληξαν σε αδιέξοδο;

Τρομερό πλήγμα για έναν πολιτικό να χάσει την αξιοπιστία του. Ότι και να λέει, όποια επικοινωνιακά τρικ κι αν χρησιμοποιεί, όλοι τον παίρνουν στο χαβαλέ. Προκαλούν θυμηδία και αποτροπιασμό αυτά που λέγονται προεκλογικά από τους εκπροσώπους του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.

Κάλλιο να σου βγει το μάτι… λέει μια λαϊκή παροιμία. Αλλά αυτοί είναι τόσο παχύδερμα που δεν παίρνουν χαμπάρι με τίποτα. Η αλαζονεία σε όλο της το μεγαλείο! Εξακολουθούν και συμπεριφέρονται όπως και πριν. Μόνο που μαζί με τις συνήθεις προεκλογικές υποσχέσεις, σπείρουν τον τρόμο και τον πανικό. Σαμαράς και Βενιζέλος σε ένα ανελέητο κυνήγι αρλούμπας, παπαρολογίας και τρόμου. Με τη μόνη διαφορά ότι κανείς πια δεν τους πιστεύει πια…

Πρωταπριλιάτικες αλήθειες...

Και φτάσαμε αισίως εδώ. Στον Απρίλιο του 2012. Πιο συγκεκριμένα στην Πρωταπριλιά, όπου το έθιμο θέλει να κάνουμε φάρσες και να λέμε αθώα ψεματάκια…

Με πρωθυπουργό τον Παπαδήμο, συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και κυβερνητικό εκπρόσωπο τον Παντελή Καψή! Κάποιοι κακεντρεχείς την αποκαλούν ξεπουλημένη και μνημονιακή (θου Κύριε!). Εγώ, με αυτό το λιτό κείμενο θα σας πω μόνο αλήθειες:

Χάριν στους εξαιρετικούς χειρισμούς της κυβέρνησης και του υπουργού Οικονομίας κ. Βενιζέλου, εξαλείφθηκε ένα μεγάλο μέρος του δημόσιου χρέους, ύψους 100 δις ευρώ. Ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για να μας δανείσουν επιπλέον 130 δις!

Η χαρά και η ευγνωμοσύνη που ένοιωσαν οι πολίτες για αυτό το επίτευγμα ήταν πασίδηλη και εκφράστηκε ποικιλοτρόπως. Με τις συνήθεις ιαχές και ζητωκραυγές, αλλά και με πρωτοφανείς τρόπους όπως μούντζες, πέταγμα γιαουρτιών και αυγών!!! Είναι τρελοί αυτοί οι Έλληνες…

Μετά από αυτή την επιτυχία που του πιστώθηκε προσωπικά, ο Β. Βενιζέλος εκλέχτηκε από τη βάση του κόμματος με ποσοστό 97%, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ!

Βέβαια το «κούρεμα», όπως ονομάστηκε η εξάλειψη του χρέους, είχε και άλλα ευεργετικά αποτελέσματα. Τη μείωση μισθών και συντάξεων, την απόλυση χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων και την αύξηση της ανεργίας.

Στους τομείς της υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας δόθηκε ιδιαίτερη μέριμνα ούτως ώστε οι μεν ασθενείς να κλείνουν χωρίς γραφειοκρατία θέση στο πλησιέστερο νεκροταφείο, οι δε λοιποί αναξιοπαθούντες και άνεργοι να λιμοκτονούν, απαλλάσσοντας την κοινωνία από την παρουσία τους. Εκεί όμως που η Πολιτεία έδωσε τα ρέστα της ήταν στο τομέα της Παιδείας, όπου η υπουργός κ. Διαμαντοπούλου, μετά από μακρύ κοινωνικό διάλογο, προώθησε την Εικονική Παιδεία, μια παγκόσμια πατέντα στον τομέα της εκπαίδευσης.   

Μεγάλο βάρος έχει δώσει η Κυβέρνηση και στην καθημερινότητα του πολίτη. Θέλοντας να μας απαλλάξει από το καθημερινό στρες και την αποξένωση που δημιουργεί ο αγώνας για επιβίωση, προώθησε τον θεσμό των συσσιτίων και των κοινωνικών παντοπωλείων, προσφέροντας μια εναλλακτική λύση για κοινωνικοποίηση. Χιλιάδες πολίτες έχουν την ευκαιρία να συνευρεθούν  καθημερινά στα συσσίτια και στα κοινωνικά παντοπωλεία για να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαί.

Σύντομα, στις 6 του Μάη, αν όλα πάνε όπως τα έχουν σχεδιάσει, θα έχουμε εκλογές. Πρώτο θέμα στην ατζέντα το μεταναστευτικό. Ο υπουργός  Χρυσοχοϊδης ανακάλυψε ότι το κέντρο της Αθήνας είναι ένα γκέτο παράνομων μεταναστών όπου ανθεί η εκμετάλλευση και η ανομία. Η φιλοξενία τους θα γίνει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Η Εξεταστική για την Οικονομία, όπως και οι άλλες εξεταστικές για Siemens, ομόλογα, εξοπλιστικά κλπ, με πόρισμά της απέδωσε στην κοινωνία άσπιλο και αμόλυντο τον πρώην υπουργό Οικονομίας κ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος δήλωσε δικαιωμένος.

Με βούλευμα αποφυλακίστηκε ο ηγούμενος Εφραίμ για να συνεχίσει το θεάρεστο έργο του…

Καλό Πάσχα!

Ο χοντρός θα παίξει... μπάλα!

Τσούκου – τσούκου, ο χοντρός, θα το σουλουπώσει το μαγαζί μέχρι τις εκλογές. Μην περιμένετε τρομερά πράματα βέβαια. Κανένα 20άρι θέλει να πιάσει για ψυχολογικούς λόγους. Για να μην πέσει το ηθικό των πασόκων και για να μη διαλυθεί το κόμμα. Λεφτά μπορεί να μην υπάρχουν, αλλά "πελάτες" υπάρχουν! Σαν δεύτερο κόμμα, θα παίξει μπάλα με τον Αντώνη τον κωλοτούμπα. Ο Μπένι θα παίξει τέρμα. Ότι μπαίνει μέσα θα το … τρώει. Δεν ξέρει να κάνει και τίποτα άλλο. Εύκολη δουλειά! Ο Αντώνης θα παίζει κέντρο, κάτι σαν τον Καραγκούνη. Θα το μαρκάρουν με τα … μάτια και θα πέφτει στο χόρτο. Θα πάρει μαθήματα και από την άλλη παιχτούρα τον Κωστάκη τον Καραμανλή. Επίθεση θα παίξει ο Μπουμπούκος! Στο …μιλητό θα βάζει τα γκολ…σαν αέρας θα περνάει τις αντίπαλες άμυνες!

Για την υπόλοιπη σύνθεση της ομάδας, αφήστε τη φαντασία σας να δουλέψει…

Με τέτοια ξεφτίλα ομάδα και κόουτς τον Σόϊμπλε δεν πας μακριά…Τα αυτογκόλ θα πέφτουν βροχή!!!

Θα πέσει πολύ γέλιο αδέλφια! Μην αγχώνεστε…

Η «χούντα» του ΠΑΣΟΚ

Όσο βαθύτερα μπαίνουμε, σε αυτό που αποκαλούμε, κρίση, στη χώρα μας, τόσο περισσότερο αντιλαμβανόμαστε τη διάβρωση που επέφερε σε όλους τους τομείς της λειτουργίας του κράτους, η μακρόχρονη παραμονή του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία.

Σαπίλα παντού! Κομματισμός, διαφθορά και συναλλαγή! Στη Δημόσια Διοίκηση, στην Υγεία, στη Δικαιοσύνη, στην Ενημέρωση, στην Εκπαίδευση, στα Συνδικαλιστικά Σωματεία και όπου αλλού είχε συμφέρον ο «μηχανισμός» του κόμματος.

Αλλά το μεγαλύτερο κακό που έκανε το ΠΑΣΟΚ στην ελληνική κοινωνία ήταν ότι καθιέρωσε αυτή τη νοοτροπία, ως πρότυπο επαγγελματικής και κοινωνικής ανέλιξης, διαγράφοντας επιδεικτικά τη λέξη αξιοκρατία, από το λεξιλόγιό του.

Η «λαϊκή» βάση του ΠΑΣΟΚ είχε επεκταθεί από τον άνεργο νέο που ευελπιστούσε σε ένα «ρουσφέτι» για να αποκατασταθεί επαγγελματικά, μέχρι το μεγαλοεργολάβο που έπαιρνε υπερκοστολογημένα δημόσια έργα. Ενδιάμεσα ανθίζουν κάθε λογής «λαμόγια» ανερχόμενα κομματικά στελέχη, αεριτζήδες και αετονύχηδες. Η ατιμωρησία είναι καθεστώς! Έχει ψηφιστεί με νόμους στη Βουλή! Με τροπολογίες, που κανείς δεν προσέχει και κανείς δεν διαβάζει! Με απαλλαγή των πολιτικών από τις ευθύνες τους, με νόμο που ενεπνεύσθη και εισηγήθηκε ο συνταγματολόγος Ευάγγελος Βενιζέλος, ως υπουργός Δικαιοσύνης. Για να μην ποινικοποιηθεί η πολιτική ζωή! Τέτοια φούμαρα μας τάιζαν… Και αυτοί φυσικά έκαναν τη δουλειά τους ανενόχλητοι!

Και φτάσαμε στο σήμερα! Όπου τα ρουσφέτια και τις υποσχέσεις, διαδέχτηκαν οι απειλές και τα διλήμματα που σπείρουν πανικό. Με τους ίδιους ανθρώπους να μας κυβερνούν!!! Προσπαθούν να διατηρηθούν με νύχια και με δόντια στην εξουσία, με διπλό στόχο! Από τη μία να σώσουν το τομάρι τους, καθώς μια ενδεχόμενη ανατροπή του πολιτικού σκηνικού στη χώρα μας, είναι σίγουρο ότι θα τους φέρει αντιμέτωπους με τη Δικαιοσύνη. Από την άλλη, για να έχουν την ευκαιρία να ελέγξουν τη διαχείριση της κρίσης. Γιατί και εκεί υπάρχουν ευκαιρίες! Και εκεί θα «υπάρξουν λεφτά!»… Αφού πρώτα, θα έχουν οδηγήσει σε ταπείνωση και εξαθλίωση ένα ολόκληρο λαό….

Τουμπεκί ψιλοκομμένο

Μάλιστα. Στήνουν τοίχο έξω από τη Βουλή, για να προστατέψουν τους σωτήρες μας. Από κάτι αχάριστους κοπρίτες που κοιτάζουν μόνο την πάρτη τους. Που δεν εκτιμούν την εντιμότητα, την αξιοπρέπεια και τη συνέπεια των βουλευτών. Την αγωνία τους να μας σώσουν! Τις θυσίες που έχουν κάνει για το κοινό καλό. Την ακλόνητη και γενναία στάση τους απέναντι στις παράλογες απαιτήσεις των δανειστών μας.

Αυτό κι αν είναι αχαριστία! Αυτή την κρίσιμη ώρα για την πατρίδα, αντί να κάνουν όλοι «τουμπεκί ψιλοκομμένο», να κάθονται στον καναπέ τους με το τηλεκοντρόλ κολλημένο στο Mega Channel, να κάνουν το σταυρό τους και να ανάψουν μια λαμπάδα στο μπόι του Βενιζέλου, τα τσογλάνια βγαίνουν στους δρόμους! 

Διαδηλώνουν και εκτοξεύουν ύβρεις, έξω από το Ναό της Δημοκρατίας. Εθνικός ξεπεσμός! Βαρβαρότητα! Έχουμε γίνει ο περίγελος της Οικουμένης…

Και τι σου ζητούν αγροίκε και απολίτιστε Έλληνα; Απλά να το βουλώσεις και να ψοφήσεις σε μια γωνιά! Ή από ασιτία θα πάς, ή θα ψοφήσεις σε κανένα ράντζο νοσοκομείου! Βούλωσέ το λοιπόν και κάνε αυτό που σου λένε! Αυτοί ξέρουν τι κάνουν! Πάντα ήξεραν. Εσύ είσαι μαλάκας και νόμιζες ότι θα τη βγάζεις μια ζωή με δανεικά κι αγύριστα… Το Κράτος είσαι εσύ! Εσύ δανειζόσουν τόσα χρόνια! Εσύ έπαιρνες μίζες και έκανες ρουσφέτια! Εσύ ψήφιζες!!!

Αυτοί απλά έκαναν τη δουλειά τους…

You can't run away from yourself

Μπορώ να περάσω ώρες αμέτρητες μόνος μου σε ένα καφέ, απλώς και μόνο παρατηρώντας τους ανθρώπους γύρω μου. Είχα καλλιεργήσει αυτό το «ταλέντο» στη διάρκεια της μακρόχρονης παραμονής μου στο Παρίσι, με τη δίψα ενός εικοσάρη που θέλει να τα κάνει και να τα μάθει όλα γρήγορα. Προσπαθούσα να καταλάβω τις συζητήσεις στα διπλανά τραπεζάκια, σε μια γλώσσα που δεν μιλούσα καλά ακόμα, «έκοβα» φάτσες και έφτιαχνα σενάρια για τον καθένα ξεχωριστά…

Με φόντο το Λυβικό πέλαγος, καθόμουν το πρωί για καφέ, στο χειμωνιάτικο ήλιο, πάλι μόνος. Δεν ξέρω γιατί, μου ήρθε στο μυαλό η μελωδία και οι στίχοι από το τραγούδι του Bob Marley “running away”. Αυτόματα το συνδύασα με τη κατάσταση που περνάμε αυτή την περίοδο στη χώρα μας. Κοίταξα γύρω μου. Κατηφείς άνθρωποι μιλούσαν για τα επεισόδια, για το μνημόνιο και τις συνέπειές του. Δεν είχα καμιά όρεξη να κρυφακούσω. Προσπάθησα να θυμηθώ τους στίχους… «Τρέχεις αλλά δε μπορείς να ξεφύγεις από τον εαυτό σου… κάτι πρέπει να ‘χεις κάνει λάθος»…

You running and you running
And you running away (repeat)
You running and you running
But you can't run away from yourself
Can't runaway from yourself,
Can't runaway from yourself,
Can't runaway from yourself (repeat)
You must have done,
Something wrong (repeat)
Why you can't find the
Place where you belong
Running away, running away,
Running away (repeat)
Every man thinketh his
Burden is the heaviest (repeat)
But who feels it knows it Lord
Who feels it knows it Lord,
Who feels it knows it Lord
You running and you running
And you running away (repeat)
You running and you running
But you can't runaway from yourself,
Could you runaway from yourself,
Can you runaway from yourself
Can't runaway from yourself,
Can't runaway from yourself
You must have done, something,
Something, something something,
Something, you don't want nobody to
Know about, you must have ... Lord.
Something wrong you must have done,
You must have done, something wrong
Why you can't find where you belong
Well, well, well, you running away,
Running away, no, no, no,
I'm not running away, don't say that
Don't say that, cause I'm not running away
I've got to protect my life,
And I don't want to live with no strife
It is better to live on the house top
Than to live in a house full of confusion
So, I made my decision and I left you
Now you coming to tell me
That I'm running away
But it's not true,
I am not running away

Διάβασε ο Σκουλάκης το Μνημόνιο;

Αδιαμφισβήτητα το πολιτικό τοπίο στη χώρα μας έχει αλλάξει ριζικά, τα τελευταία δυο χρόνια. Η οικονομική κρίση έφερε στην επιφάνεια τη φαυλότητα του πολιτικού συστήματος, τον καιροσκοπισμό, την κομματική ιδιοτέλεια και τη συντεχνιακή αντίληψη των πολιτικών.

Στη συνείδηση των πολιτών επικρατεί η γενικευμένη άποψη ότι όλοι οι πολιτικοί είναι «λαμόγια», ενώ στην καλύτερη περίπτωση τους θεωρούν ανίκανους και άχρηστους.

Απ’ ότι φαίνεται, το υπάρχον πολιτικό προσωπικό είναι κατώτερο των περιστάσεων. Μαθημένο στην αλαζονεία και στα προνόμια της εξουσίας, αδυνατεί να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Οι πολιτικοί εξακολουθούν να προκαλούν με τις δηλώσεις και τη συμπεριφορά τους. Συνεχίζουν να φλυαρούν χωρίς ουσία, να βρίσκονται μακριά και αποκομμένοι από την καθημερινότητα των πολιτών. Περιβάλλονται από ανθρώπους κοντόφθαλμους  με χρωματιστά συνήθως γυαλιά και αναλώνονται κυρίως στο να κρατάνε τις ισορροπίες στο στενό περιβάλλον τους.

Δυστυχώς αυτή η κατάσταση ισχύει και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ένα τρανταχτό παράδειγμα είναι τα Χανιά. Ο Μανώλης Σκουλάκης, ένας πολιτικός παλαιάς κοπής, χωμένος μέχρι το λαιμό στον κομματισμό, το ρουσφέτι και την πελατειακή αντίληψη, κινητοποίησε θεούς και δαίμονες για την εκλογή του στο Δήμο Χανίων. Αφού πρώτα σαν καλό παιδί και διατηρώντας την ιδιότητα του βουλευτή είχε φροντίσει να ψηφίσει το Μνημόνιο. (Άραγε το διάβασε ο Μανώλης;)

Και ο Σκουλάκης εκλέχτηκε πανηγυρικά δήμαρχος του Καλλικρατικού πλέον Δήμου των Χανίων. Με τις σχετικές φιέστες, με Ραγκούση στη πλατεία και το όλον ΠΑΣΟΚ των Χανίων στο πλευρό του!

Τις προθέσεις του τις έδειξε από την αρχή. Από τη στιγμή που δεν πέρασε η κομματική επιλογή για την εκλογή του συνήγορου του Πολίτη, όπου απαιτούνταν αυξημένη πλειοψηφία και για να μη φανεί ως ήττα με το καλημέρα, προτίμησε να αφήσει τη θέση κενή και τα Χανιά χωρίς το θεσμό!  Μη ξέροντας τι να πρωτοκάνει άρχισε να παίρνει τηλέφωνα υπουργούς, υφυπουργούς και γενικούς γραμματείς, μήπως και του κάτσει τίποτα καλό. Έφερε κάποιον στα Χανιά από το υπουργείο Υγείας που υποσχέθηκε ότι μέσα στο χρόνο (2011) θα κατεδαφιστεί το παλιό νοσοκομείο και θα ανεγερθεί στη θέση του Κέντρο Υγείας. Τελικά δεν έγινε τίποτα, γιατί λεφτά δεν υπήρχαν. Μπάχαλο με το προσωπικό και τη στέγαση των ενωμένων Υπηρεσιών, μπάχαλο με την αποκομιδή των απορριμμάτων! Στο μεταξύ έπιασε Άνοιξη, βρήκε δουλειά ο δήμαρχος στην υποδοχή των κρουαζιερόπλοιων, που ένας ναυτιλιακός πράκτορας είχε φροντίσει για τον κατάπλου τους στα Χανιά. Α!, ξέχασα και την κατεδάφιση του λιμενικού περιπτέρου, πράξη για την οποία ο Σκουλάκης θεωρεί ότι πρέπει να μείνει στην ιστορία! Βέβαια ούτε για την αποκατάσταση του χώρου υπάρχουν λεφτά και παραμένει ως έχει υπενθυμίζοντας σε όλους εμάς την γενναιότητα του δημάρχου.

      Κουτσά – στραβά πέρασε ο πρώτος χρόνος της θητείας! Για το στρατόπεδο Μαρκοπούλου δε γίνεται κουβέντα, τα τοπικά ΜΜΕ έχουν πιεί το αμίλητο νερό! Για τους Αγίους Αποστόλους, όμως, έγινε κουβέντα και εκεί ο Μανώλης δεν παίζεται! Πάλι κούφια λόγια, πάλι θεατρινισμοί, με ακροατήριο μεγάλο και ανήσυχο για την τύχη της περιοχής! Πάλι ο πολιτικός του φίλος και υπουργός Πολιτισμού δεν τήρησε την υπόσχεσή του για παραχώρηση της περιοχής στο Δήμο. Και στις 13 του μήνα συζητείται στο ΣτΕ η προσφυγή φερόμενων ιδιοκτητών, με αίτημα την άρση της απαλλοτρίωσης του 1965.

Βέβαια, εκεί που έδωσε ρεσιτάλ αδιαλλαξίας ήταν στο θέμα των αστέγων, όπου ένα μοιραίο περιστατικό έφερε στο φως την άλλη πλευρά της οικονομικής κρίσης! Αφού πρώτα χρειάστηκαν δυο ώρες για να πεισθεί από τους πολίτες και την αντιπολίτευση ότι όντως υπάρχουν άστεγοι στα Χανιά, ο δήμαρχος πρότεινε να συσταθεί Επιτροπή για να αξιολογήσει ποιοι άστεγοι θα πληρούσαν τα κριτήρια για να φιλοξενηθούν προσωρινά σε εγκαταστάσεις του Δήμου! Ενώ οι άνθρωποι πέθαιναν από το κρύο και την ασιτία… Για τέτοια ευαισθησία μιλάμε!

Και έχουμε ακόμα δρόμο!

Ναι ρε! ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ!!! ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ!!!

Κυριακή πρωί. Βόλτα στην παραλία, εφημερίδα, καφές. Η ρουτίνα μιας επαρχιακής, παραλιακής πόλης. Χαιρετώ γνωστούς και φίλους και κάθομαι μόνος μου σ’ ένα διπλανό τραπεζάκι. Η κουβέντα είναι πολιτική. Δε τσιμπάω και ανοίγω την εφημερίδα στη σελίδα των αθλητικών. Και ξαφνικά εκεί που απολάμβανα το διπλό εσπρέσο, με κλεφτές ματιές πότε στη θάλασσα και πότε στην εφημερίδα, νοιώθω μια ακαταμάχητη επιθυμία να δραπετεύσω. Ξυπνάει μέσα μου το παιδί, που πάντα υπάρχει, αλλά συνήθως παραπονιέται και γκρινιάζει. Πληρώνω τον καφέ, αφήνω την εφημερίδα στο τραπέζι, καβαλάω το ποδήλατο και φεύγω. Δεν έχω συγκεκριμένο προορισμό, αφήνω τις παιδικές αναμνήσεις να με οδηγήσουν, με ένα πρωτόγνωρο ενθουσιασμό. Φτάνω στις παρυφές της πόλης, εκεί που άλλοτε υπήρχαν ελαιώνες, τώρα υψώνονται πολυκατοικίες. Εδώ έκανα τις πρώτες μου σκανδαλιές…

Η περιοχή είναι πολεοδομημένη, μπερδεύομαι με τους δρόμους, αλλά συνεχίζω ενστικτωδώς. Όσο απομακρύνομαι από την πόλη, το τοπίο φαντάζει πιο γνώριμο. Με πλημμυρίζουν συναισθήματα χαράς, αισιοδοξίας και δύναμης. Βρίσκω ένα σταθερό ρυθμό και συνεχίζω μανιωδώς να κάνω πετάλι, σε ανηφορικό δρόμο πλέον. Τα πόδια μου πονούν, τα πνευμόνια μου βγάζουν φωτιά. Ή τάν ή επί τάς, σκέφτομαι και συνεχίζω με μεγαλύτερη ένταση. Ο προορισμός μου είναι γνωστός τώρα. Φτάνω στο ύψωμα του λόφου, αποκαμωμένος. Πετάω το ποδήλατο, ξαπλώνω στο χώμα και ξεσπάω σε ένα τρανταχτό γέλιο. Ακούω την ηχώ και συνεχίζω να γελώ μέχρι που πόνεσε το στομάχι μου…

Μετά από μερικές βαθιές ανάσες άρχισα να ζαλίζομαι. Ένοιωθα μια απέραντη γαλήνη και ηρεμία. Τίποτα από όλα αυτά που με βασανίζουν καθημερινά, δεν ήταν ικανό να με αγγίξει. Καμιά μεμψιμοιρία, κανένα παράπονο, καμιά γκρίνια. Μέσα μου έκαιγε μια φλόγα που ξεδιάλυνε τα πάντα. Όλα ήταν καθαρά πλέον…

Νομοτελειακά, μετά το χειμώνα έρχεται η άνοιξη… Δε γίνεται να συνεχίσει αυτή η κατρακύλα! Για πρώτη φορά, μετά από πολύ καιρό, ένοιωθα περήφανος που γεννήθηκα στην Ελλάδα. Που κουβαλάω γονίδια στο DNA μου από αυτή τη φυλή. Κι ας υπάρχουν προδότες που μας έφεραν στη σημερινή τραγική κατάσταση. Θα τους κρίνει η Ιστορία. Ελπίζω (κάποια στιγμή) και η δικαιοσύνη. Ένοιωσα ένα ρίγος να διαπερνά το κορμί μου. Ναι ρε! ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ!!! ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ!!! Και έτοιμος να υπερασπιστώ τις αξίες και τα ιδανικά της φυλής μου, έτσι όπως τα διδάχτηκα και όπως τα νοιώθω!!!

Σεβαστείτε αυτόν τον τόπο που γέννησε τη Δημοκρατία και την Ελευθερία της Σκέψης, στο Δυτικό Κόσμο!!!

Αν πάλι μας βλέπετε σαν φιλέτο, καλώς να ορίσετε! Αλλά διαβάστε λίγο Ιστορία πριν…Μη γελιέστε! Αυτός ο τόπος εκτός από το να γλεντάει, ξέρει και να πολεμάει!!! Μέχρι τελικής πτώσης!!! Αν έχετε αρχίδια, ελάτε!!!   

Αστάθμητοι παράγοντες

Και εκεί που τα είχες υπολογίσει όλα και είχες φτιάξει το πρόγραμμά σου, τρως μια κατραπακιά και δεν ξέρεις από πού σου ήρθε. Κι έρχεται η πουτάνα η ζωή να επιβεβαιώσει για άλλη μια φορά τον κανόνα: Μη λογαριάζεις χωρίς τον ξενοδόχο!

Και μένεις σύξυλος σα μαλάκας να αναρωτιέσαι τι έγινε και τι φταίει…

Και βέβαια μπορεί στο Hotel California να έρχεσαι όποτε θέλεις και να μη φεύγεις ποτέ, αλλά τον λογαριασμό πάντα τον πληρώνεις!

Μια ανάλυση του «κώλου»

Η πολιτική, σύμφωνα με μια εννοιολογική ερμηνεία, θεωρείται ως «η τέχνη του εφικτού». Πολλοί θα συμφωνήσουν ή θα διαφωνήσουν με τη συγκεκριμένη ερμηνεία, αυτή η άποψη όμως επικράτησε και αναφέρεται πλέον ως κλισέ σε κάθε πρόσφορη περίπτωση.

Επιχειρώντας να κατανοήσουμε αυτή την ερμηνεία, αναρωτιόμαστε, κατ’ αρχήν, αν όντως είναι τέχνη η πολιτική; Κι αν ναι, πως ακριβώς αντιλαμβανόμαστε αυτή την τέχνη και ποιους θεωρούμε τεχνίτες της πολιτικής στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα.

Ο Γιωργάκης, με την περίφημη πλέον ρήση, «λεφτά υπάρχουν», εκλέχτηκε πρωθυπουργός, υποθηκεύοντας το μέλλον ενός ολόκληρου λαού. Πριν μας οδηγήσει στο ΔΝΤ είχε φροντίσει να χαρακτηρίσει τη χώρα ως Τιτανικό που βυθίζεται και τους Έλληνες ως διεφθαρμένους και τεμπέληδες. Νωρίτερα, ο Κωστάκης, είχε υποσχεθεί ότι «θα γαμήσει τους νταβατζήδες», αλλά μάλλον δεν διέθετε τα «προσόντα». Tο ένα παχύδερμο της πολιτικής, ο Πάγκαλος μας θεωρεί κοπρίτες και μαλάκες, το άλλο, ο Βενιζέλος, κάφρους, ενώ για τον γελοίο Χρυσοχοϊδη, που λόγω φόρτου εργασίας δεν διάβασε το Μνημόνιο τι να πει κανείς. Όλοι αυτοί και πολλοί άλλοι ανίκανοι μας εκπροσωπούν σήμερα στο Κοινοβούλιο. Πρώτος διδάξας ο μέγας λαοπλάνος Αντρέας Παπανδρέου, που δημιούργησε στρατούς κομματόσκυλων με διορισμούς στο δημόσιο, αντί να βάλει τα θεμέλια για μια σύγχρονη και παραγωγική Ελλάδα.

Εδώ υπεισέρχεται και ο ρόλος των διαπλεκόμενων μέσων μαζικής ενημέρωσης, κυρίως των ηλεκτρονικών, που με Πρετεντέρηδες, Καψήδες και Τράγκες, όλα αυτά τα χρόνια καθιέρωσαν την ατάκα ως πολιτικό λόγο, εξυπηρετώντας τα δικά τους συμφέροντα. Με τα ΜΜΕ, ως όπλο, η εκάστοτε εξουσία, χειραγωγούσε και παραπλανούσε τους (ευκολόπιστους και αφελείς;) πολίτες.

Αν δεχτούμε την αμερικάνικη θεώρηση των πραγμάτων, ο κόσμος χωρίζεται σε δυο κατηγορίες: στους κερδισμένους και στους χαμένους (winners and losers). Όπου κερδισμένος θεωρείται αυτός που επιτυγχάνει τους στόχους του, κοινωνικούς, επαγγελματικούς και οικονομικούς, χωρίς να δίδεται μεγάλη σημασία στα μέσα που χρησιμοποίησε. Του δόγματος, δηλαδή, «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Αντίθετα, χαμένος θεωρείται αυτός που παραμένει «στάσιμος», δίνοντας προτεραιότητα σε άλλα «θέματα» πέραν της οικονομικής και κοινωνικής του ανέλιξης.

Με αυτή τη φιλοσοφία η αμερικάνικη κοινωνία εξελίχθηκε σε άκρως ανταγωνιστική και αναπτύχθηκε το περιβόητο «αμερικάνικο όνειρο», βασισμένο στην απλή θεωρία ότι οι ευκαιρίες που παρουσιάζονται είναι ίσες για όλους, αρκεί κανείς να διαθέτει «τα προσόντα» για να τις εκμεταλλευτεί.

Βέβαια, μέσα από αυτή τη θεώρηση των πραγμάτων, η εικόνα που προβάλλει ο καθένας για τον εαυτό του, είναι πολύ σημαντική. Οι εντυπώσεις μετράνε περισσότερο από την πραγματική αξία.

Η είσοδος του φτηνού χρήματος που έφερε το ευρώ, το κράτος – μπορντέλο, που δανειζόταν χωρίς κανένα μέτρο για να ταΐσει τα λαμόγια και στρατούς από χαραμοφάηδες κι ένας λαός αποχαυνωμένος από τον καταναλωτισμό και την πρόσκαιρη χλιδή που του προσέφεραν αφειδώς οι τράπεζες, μας έφεραν σε αυτή την τραγική κατάσταση. Αποθεώθηκε το life style, οι σαμπάνιες στα μπουζούκια, τα σκουπίδια στην τηλεόραση, τα ακριβά τζιπ και ο ωχαδερφισμός….

Κερδισμένοι, παρουσιάζονται σήμερα όλα τα λαμόγια που εκμεταλλεύτηκαν ένα σαθρό και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα για να πλουτίσουν και χαμένος ένας ολόκληρος λαός. Μόνο που ο λαός ξύπνησε από το λήθαργο! Και θεωρεί προδότες όλους αυτούς τους ανίκανους πολιτικούς…

Ποιος θα είναι κερδισμένος στο τέλος θα το δούμε πολύ σύντομα…και φοβούμαι όχι αναίμακτα… Η Ιστορία μας διδάσκει ότι οι λαοί εξεγείρονται ενάντια σε ανίκανους και άπληστους ηγεμόνες…