Τίποτα. Μια γαλλίδα φίλη μου διασκέδαζε αφάνταστα συλλαβίζοντας
αυτή τη λέξη. Της φαινόταν παιχνιδιάρικη,
αστεία, παιδική. Μια λέξη που δηλώνει απουσία νοήματος και περιεχομένου,
κενότητα.
Αλλά πλέον έχουν χάσει και οι λέξεις το νόημα τους, τη
βαρύτητά τους, την ουσία τους. Δεν υπάρχει ουσία πουθενά. Μόνο ένα πελώριο
«εγώ» υπάρχει για να καλύπτει την κενότητα. Τίποτα, λέω εγώ, δεν υπάρχει. Ένα
απέραντο κενό, έτοιμο να χωρέσει τα πάντα. Ευμετάβλητο και εύπλαστο, γεμάτο
σκουπίδια και άχρηστα πράγματα. Όμως μέσα στο σωρό μπορεί να βρει κανείς και
χρυσάφι. Θέλει πολύ ψάξιμο και γνώση γιατί το χρυσάφι αυτό δεν λάμπει. Εκ
πρώτης όψεως φαίνεται σαν σκουριά. Θέλει τέχνη, αγάπη και μεράκι για να το
κάνεις να λάμψει.
Τίποτα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου