Ταξίδια του μυαλού...

Η αλήθεια είναι πως αισθάνομαι καταβεβλημένος από τα συνεχή ταξίδια του μυαλού μου το τελευταίο διάστημα. Είναι όμως ο μόνος τρόπος για να δραπετεύσω από την καθημερινότητα που με αρρωσταίνει, από την υποκρισία και το ψέμα που βλέπω γύρω μου, αλλά και μια ευκαιρία να μπορέσω να κατανοήσω τον εαυτό μου σε σχέση με τους άλλους.

Ο προορισμός δεν είναι ποτέ ίδιος. Ούτε η οπτική. H ιδέα ότι  εκεί έξω υπάρχουν καινούργια πράγματα να ανακαλύψεις είναι από μόνη της ερεθιστική.

Ένα μόνο πράγμα είναι απόλυτο: ο θάνατος. Μεταφορικός και κυριολεκτικός. Όλα τα άλλα υπάρχει τρόπος να τα δεις κάτω από ένα διαφορετικό πρίσμα. Έχω συναντήσει πολλούς «πεθαμένους» που έχουν την ψευδαίσθηση ότι είναι ζωντανοί. Ανθρώπους άδειους, ζόμπι που κυκλοφορούν με προσωπεία για να μη φοβίσουν τους άλλους.

Όταν το μυαλό ταξιδεύει σε νέους τόπους, οι αισθήσεις μπαίνουν κι αυτές σε εγρήγορση, οξύνονται, γίνονται πιο εκλεκτικές, αναζητούν την ομορφιά και τη γαλήνη. Πρέπει να είσαι «καθαρός» για να μπορέσεις να δεις την κρυμμένη ομορφιά.

Ένα μυαλό που έχει εξασκηθεί σε αυτά τα ταξίδια δεν επηρεάζεται από εξωτερικούς παράγοντες. Στα σταυροδρόμια ξέρει πάντα ποιο δρόμο να ακολουθήσει. Ούτε τα συναισθήματα χωράνε σε αυτά τα ταξίδια. Συμπεριφέρεσαι σαν ψυχρός παρατηρητής. Δεν κάνεις ερωτήσεις και δεν ψάχνεις απαντήσεις. Στα ανεξερεύνητα μέρη μόνο παρατηρείς και βγάζεις συμπεράσματα.

Δυστυχώς, τελευταία, είχα αφήσει το δικό μου μυαλό έρμαιο του γνωστού, της «λογικής ακολουθίας των πραγμάτων» και αυτό με είχε κουράσει αφάνταστα.
Η αλήθεια είναι εκεί έξω...Αρκεί να ξέρεις που να ψάξεις...