Που γαμιέσαι;

Έλα ρε, που γαμιέσαι; Ήταν ο συνήθης χαιρετισμός με κολλητούς, μιλώντας στο κινητό, κυρίως νυκτερινές ώρες. Γαμήσι ήταν για μας το λιώσιμο στα μπαρ, η ρουτίνα, η ελπίδα του απροσδόκητου, η θολούρα του αλκοόλ, το χάσιμο και η φιλοσοφία του κώλου, που μόνο ένας μεθυσμένος μπορεί να αναπτύξει…

Και να που τώρα γαμιέμαι μπροστά σε έναν υπολογιστή. Σωρευμένη μαλακία που μου καίει τον εγκέφαλο, κι από γαμήσι τίποτα. Ούτε καν η παραμικρή προσδοκία ηδονής. Εγκεφαλικός αυνανισμός. Ισοπέδωση των πάντων. Σε μια χώρα που έχει αναγάγει την ξεπέτα σε ιδεολογία. Σε έναν λαό που γεύεται τους καρπούς της ονείρωξής του κι όταν ξυπνήσει το πρωί νιώθει ενοχές.

Εδώ γαμιέμαι σιωπηλά, μοναχικά. Προσπαθώ να το κάνω με αξιοπρέπεια. Ένα γαμήσι είναι μεγάλη υπόθεση. Απαιτεί ερεθισμό των αισθήσεων, καύλα, διαστροφή. 

Πώς να καυλώσεις με τόση ηλιθιότητα γύρω σου;